Schlenkerla Rauchbier Hansla alkoholarm (χαμηλή σε αλκοόλ)
υπάρχει παρεμπιπτόντως και άνευ καπνίσματος: Heinzlein

Hansla alkoholarmΙστορικό υπόβαθρο:
Στον ανεπτυγμένο κόσμο έχουμε συνηθίσει πλέον την πρόσβαση παντού και πάντα πόσιμου νερού. Εγγυητές για αυτό είναι ένα αποτελεσματικό αποχετευτικό σύστημα και συστήματα καθαρισμού μαζί με ένα υγιεινό δίκτυο ύδρευσης. Ενώ στην αρχαία Ρώμη με τα υδραγωγεία και τους υπονόμους υπήρχε ο πρόδρομος της σημερινής τεχνικής, η Ευρώπη του Μεσαίωνα μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα δεν ήταν τόσο προηγμένη. Τα απόβλητα αποβάλλονταν ακαθάριστα, συχνά απλά χύνονταν στους δρόμους ή κατευθύνονταν σε ποτάμια. Τα βυρσοδεψεία για παράδειγμα, που παρήγαγαν εξαιρετικά πολύ και βρώμικο νερό, επιτρέπονταν να βρίσκονται μόνο στα κατάντη του ποταμού της πόλης. Οι άνθρωποι παίρνανε το νερό τους από τοπικά πηγάδια ή από επιφανειακά νερά. Το νερό συνεπώς ήτανε σχεδόν πάντα μολυσμένο με μικρόβια και μπορούσε στην άμεση πόση να προκαλέσει ασθένειες. Όποιος λοιπόν είχε την οικονομική δυνατότητα, δεν έπινε απλό νερό αλλά το χρησιμοποιούσε μόνο για μαγείρεμα.

Η επιλογή για πόση ήταν λοιπόν η μπίρα: Από την στιγμή που βράζει στη διαδικασία ζυθοποίησης, τα ίσως υπάρχων μικρόβια σκοτώνονται. Επιπλέον ο λυκίσκος έχει από την φύση του μια αντιβακτηριδιακή δράση. Αλλά κυρίως η ζύμωση με το παραγόμενο αλκοόλ δημιουργεί ένα συντηρητικό περιβάλλον καθώς και χαμηλό pH, όπου τα παθογόνα βακτήρια δεν μπορούν να επιζήσουν. Εννοείται πως οι άνθρωποι του Μεσαίωνα δεν γνώριζαν όλα αυτά τα επιστημονικά παρασκήνια, αλλά από εμπειρία είχαν καταλάβει πολύ καλά πως, από νερό μπορούσε να αρρωστήσει κανείς, από μπίρα όμως όχι.

Οι τότε παραγόμενες μπίρες είχαν λιγότερο αλκοόλ από τις κλασικές μπίρες του σήμερα, συγκρίσιμες περισσότερο με τις σημερινές Schankbier (ελαφριές μπίρες, 2,5-4,5% αλκοόλ). Στα σχέδια του μοναστηριού St. Gallen (σημερινή Ελβετία) από το 830 μ.Χ. αποτυπώνεται μάλιστα ένα ιδιόκτητο ζυθοποιείο για αυτόν το σκοπό (μαζί με άλλα δύο για πιο δυνατές μπίρες). Στα μοναστήρια ονομάζονταν τέτοιες χαμηλές σε αλκοόλ μπίρες "Kofent" ή "Kovent", αλλά και ο όρος Speisebier (μπίρα για συνοδεία φαγητού) ήταν σύνηθες. Στη Βαμβέργη προχώρησαν ακόμη περισσότερο: με μια ειδική μέθοδο ζυθοποίησης και επιπλέον άφθονο λυκίσκο ζυθοποιούσανε ιδιαίτερα χαμηλές σε αλκοόλ μπίρες, που ήταν κατάλληλες για τον βαρύ εργαζόμενο λαό αλλά και τα παιδιά.

Με την Schlenkerla Hansla συνεχίζεται σήμερα αυτή η παλιά παράδοση και έτσι δημιουργήθηκε μια χαμηλή σε αλκοόλ (0,9% ABV), με πολύ λυκίσκο και αφιλτράριστη καπνιστή μπίρα Schlenkerla. Ταυτόχρονα η Hansla έχει μονάχα 13 θερμίδες ανά 100ml, δηλαδή μόνο 65 θερμίδες ανά μισόλιτρο ποτήρι.

Χαμηλή σε αλκοόλ ή άνευ αλκοόλ;

< 1,2% ABV = χαμηλή σε αλκοόλ
< 0,5% ABV = άνευ αλκοόλ
Το όριο για να θεωρηθεί κάποιο ποτό άνευ αλκοόλ ορίζεται από τον νομοθέτη κάθε κράτους και μπορεί να είναι διαφορετικό αναλόγως το ποτό, για παράδειγμα στη Γερμανία χυμός βύσσινο έως 1% ABV θεωρείται άνευ αλκοόλ.

Και χωρίς καθόλου αλκοόλ;
Οι ελάχιστες μπίρες με 0% ABV παράγονται με μεθόδους που απαιτούν πολύ κόπο και κόστος. Για τον λόγο αυτό υπάρχουν κατά κανόνα μόνο από βιομηχανικά μεγαλοζυθοποιεία.

Οι μπίρες που χαρακτηρίζονται ως άνευ αλκοόλ έχουν για τεχνικούς λόγους συχνά μια περιεκτικότητα σε αλκοόλ κατ' όγκο λίγο κάτω από 0,5% (αυτό είναι το νόμιμο όριο). Σε αυτές, η ζύμωση σταματάει με την παστερίωση, που έχει ως αποτέλεσμα την χαρακτηριστική γλυκιά (μερικοί θα λέγανε και "δεν θυμίζει γεύση μπίρας") βυνώδης γεύση, που συναντάμε συνήθως στις άνευ αλκοόλ σταρένιες μπίρες. Όπως η καπνιστή μπίρα Hansla και η Heinzlein λοιπόν, τέτοιες μπίρες δεν είναι εντελώς χωρίς αλκοόλ. Στην παλιά διαδικασία ζυθοποίησης για την Hansla & Heinzlein, μια παύση της ζύμωσης δεν προκαλείται, μιας και η απαραίτητη τεχνολογία στην εποχή τους ακόμα δεν είχε εφευρεθεί. Στο τελικό αποτέλεσμα η περιεκτικότητα σε αλκοόλ είναι λίγο μεγαλύτερη από της άνευ αλκοόλ μπίρες, αλλά ο "μπιρένιος" χαρακτήρας παραμένει.

Όλα τα είδη του ζυθοποιείου συγκεντρωμένα με μια ματιά

Μετάφραση: Valentin - Curious Bierkneipe / Athanasios Tympampas