Στο εσωτερικό του Schlenkerla

Ο βραχίονας στο Schlenkerla
Στον βραχίονα υπάρχει μια απεικόνιση του Andreas Graser, τον αρχικό "Schlenkerla". Πάνω από αυτό είναι ένα μπλε λιοντάρι ως υπόδειξη του αρχικού ονόματος του κτηρίου στην πρώτη τεκμηριωμένη έγγραφη αναφορά του 1405. Μπροστά αριστερά ένα εξάγραμμο, το παραδοσιακό σύμβολο του φράγκου ζυθοποιού, που ονομάζεται και αστέρι της μπίρας ή του ζυθοποιού.

Schlenkerla - μια μαγική λέξη στη Βαμβέργη με πολλές πιθανές ερμηνείες. Ξένοι θα την ακούσουν από τον ταξιτζή ή το ξενοδοχείο, το αργότερο αφού σας συστήσουν μια επίσκεψη του καθεδρικού ναού. Οι τρεις αυτές συλλαβές δεν αναφέρονται μόνο στο Fachwerk (μεσαιωνική αρχιτεκτονική τεχνική μισόξυλου σπιτιού, όπου φαίνονται τα δοκάρια του ξύλινου πλαισίου) και την εκεί σερβιρισμένη καπνιστή μπίρα από τα βαριά ξύλινα βαρέλια δρυός αλλά σε πολλά περισσότερα ακόμη.

Χαρά ποτού και φαγητού από μόνα τους δεν φτάνουν για να χαρακτηρίσουν το Schlenkerla. Όποιος προτιμά να πίνει την μπίρα του μόνος, να είναι προειδοποιημένος. Οι χαρούμενες και χαλαρές συζητήσεις στα ξύλινα τραπέζια που, έχουν ξυθεί τόσο πολύ ώστε να γίνουν λευκά, είναι σχεδόν αναπόφευκτες. Αν και ο μέσος Φράγκος στην καθημερινότητα είναι λακωνικός και μετρημένος απέναντι σε ξένους, με του που ανέβει τα δυο σκαλιά για τον παράδεισο καπνιστής μπίρας στην Παλαιά Πόλη, αφήνει τις ιδιοτροπίες του έξω στην είσοδο του κτηρίου.

Και αυτό είναι παράδοση. Διότι η πεντανόστιμη, σκούρα καφέ βρασιά ανεβάζει την διάθεση των ερχόμενων επισκεπτών και λύνει την γλώσσα τους. Όπως παλιά καθόντουσαν στο ίδιο τραπέζι οι ανώτατη κληρικοί με τους τους αμαξάδες και μπακάληδες, έτσι και σήμερα ο μουσικός από την Συμφωνική Ορχήστρα της Βαμβέργης πίνει το Seidla (μισόλιτρη μπίρα) δίπλα από την γυναίκα του κηπουρού, ο δημοτικός σύμβουλος πίνει εις υγείαν με τον τεχνίτη. Η Aecht Schlenkerla Rauchbier εξισώνει τις ταξικές διαφορές. Φέρνει κοντά τον ξένο με τον ντόπιο. Ακόμη και η "βαυαρικο-πρωσική παρεξήγηση" συνήθως λύνεται με αμοιβαία χαρά.

Το “Altes Lokal” (Παλιό Εστιατόριο)
Τα δοκάρια της χαμηλής οροφής εμποτίζονταν στα παλιά χρόνια για προστασία με βοδινό αίμα και αποκτήσανε με το πέρασμα των αιώνων το σκούρο χρώμα τους. Στους τοίχους βρίσκονται παλιές χαλκογραφίες της Βαμβέργης, όπως π.χ. το Χρονικό της Νιρεμβέργης (στα γερμανικά: Die Schedelsche Weltchronik, Παγκόσμια Ιστορία του Σέντελ) του 1493 καθώς και πορτραίτα των προγόνων της οικογένειας Trum/Graser.

Είτε για πρωϊνό, δεκατιανό, μεσημεριανό, απογευματινό είτε στην καθηβραδινή επίσκεψη, ο κόσμος είναι, σε ελεύθερη μεταφορά από τον Göthe (Γκέτε), ένα "πολύχρωμο πλήθος" ανδρών και γυναικών διαφόρων απόψεων και ιδεών. Ο ποιητής του "Φάουστ" θα μπορούσε να είχε εμπνευστεί την εκφώνηση του πρωταγωνιστή του "Εδώ είναι του λαού ο παράδεισος, εδώ είμαι άνθρωπος, εδώ μπορώ να είμαι!" στο Schlenkerla. Στον χαρούμενο συνωστισμό από γέλιο και κουβέντα, που συνεχίζει από τραπέζι σε τραπέζι, χαλαρώνει και επιστρέφει σε ένταση – υπάρχουν εδώ ανάμεσά τους και πολύ σοβαρά πρόσωπα. Από την στιγμή της ίδρυσης πανεπιστημίου στη Βαμβέργη, στο Schlenkerla που και που αλλάζουν ολόκληρες κοσμοθεωρίες -τουλάχιστον θεωρητικά, η έννοια του θεού ερμηνεύεται εντελώς εκ νέου ή αναζητούνται εναλλακτικές ιστορικές απόψεις. Ειδικά οι πρωτοετείς είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι για τέτοιου είδους συζητήσεις. Μετά το τρίτο ή τέταρτο "Seidla" (μισόλιτρη μπίρα) βέβαια χάνεται η όποια επιστημονική σοβαρότητα. Και αυτό συμπεριλαμβάνεται στην έννοια του Schlenkerla.

Dominikanerklause (Δομινικανό Ερημητήριο) με τοξωτή οροφή από το έτος 1310
Το ερημητήριο ήταν παλαιότερα το παρεκκλήσι του μοναστηριού των Δομινικανών και χρησιμοποιούνταν από τους μοναχούς για καθημερινή προσευχή. Με την λαϊκοποίηση το κτήριο έγινε κρατικό και αργότερα πωλήθηκε στην οικογένεια Trum/Graser. Την οροφή κοσμεί η νεογοτθική τοιχογραφία στην οροφή με υπόστρωμα φύλλα χρυσού από τα τέλη του 15ου αιώνα.

Όταν η όμορφη πρόσοψη του κτηρίου βάλει τα καλοκαιρινά της - η σπιτονοικοκυρά φροντίζει να κρεμάσει όσο πιο νωρίς γίνεται τις γλάστρες με τα γεράνια - αρχίζει να ζωντανεύει και πάλι η εσωτερική αυλή. Τα τραπεζοκαθίσματα έξω κατά την πιο ζεστή περίοδο του χρόνου είναι το ίδιο περιζήτητα με τις - όλου του χρόνου διαθέσιμες - θέσεις στο εσωτερικό του "Altes Lokal" ("Παλιό Εστιατόριο"), Dominikanerklause (Δομινικανό Ερημητήριο) ή του Bamberger Zimmer (Δωμάτιο της Βαμβέργης). Έτσι δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο γεγονός να κάθεται ένα ζευγάρι ερχόμενο από την μεσημεριανή συναυλία ντυμένο με γιορτινά φορέματα στο ίδιο τραπέζι με μια οικογένεια που έχει πιάσει ήδη το μεγαλύτερο μέρος του τραπεζιού, προφανώς κουρασμένη από τον πρωινό περίπατο με τα παιδιά. Η δίψα τους ενώνει όλους. Το Schlenkerla είναι ο κρυφός ομφαλός όχι μόνο της Παλιάς Πόλης, αλλά όλης της Βαμβέργης και της γύρω περιοχής. Ακόμη και οι δημοτικοί σύμβουλοι το βλέπουν μάλλον έτσι, διότι οδηγούν τους φιλοξενούμενούς τους από όλον τον κόσμο όχι και σπάνια και με αρκετή περηφάνια στην τοποθεσία που δεν φαίνεται να ταιριάζει σε κανέναν από τους κοινούς ορισμούς των χώρων φιλοξενίας. Ο αριθμός αυτών, που προσπάθησαν να περιγράψουν το Schlenkerla, είναι μεγάλος. Ωστόσο δεν υπάρχει ολοκληρωτική στο περιεχόμενη περιγραφή. Το Schlenkerla πρέπει να το ζήσεις ως εμπειρία, για να το καταλάβεις!

Οι εσωτερικοί χώροι του Schlenkerla με μια ματιά

Μετάφραση: Valentin - Curious Bierkneipe / Athanasios Tympampas